یادگاری

توو کوچه کثیف فقر

یه پسر همسن من

با لبی سرخ از خون

تکیه داده به دیوار سرد

رو به روش یه دختر ناز

با لبی سرخ از رژ

زانو زده مثل همدرد

مانده بین ماندن و رفتن

دختر به فکر پایانی

پسر به فکر رهایی

من با جنون غریبی

منتظر سرخ ترین بوسه جهانی

منی که توو کل زندگیم

فقط خوردم و شستم

یه شب خواستم و توانستم

یه کیک خوب بپزم

سریع با جنون لذت زنگ زدم

تا یار دعوت کنم

خواستم پز بدم که بلدم

خواستم تا بگم دوست دارم

اما فراموش کردم

شمع تولد بخرم

مثل دیوانه ها ترسیدم

و روی کیک سیگار کاشتم

2 تن 19 ساله بودیم

در انباری تنگ و تاریک

عرق میرختیم و از نفس افتاده بودیم

قبل بوسه رمانتیک

ناگهان سیلی نور آمد

با فحش و چوب تر

این اولین و آخرین عاشقانه ما بود

بعد سه سال انتظار تر

او رفت از محله یا شهر یا کشور

هیچ نمیدانم و هیچم

و من و خانه بد باختیم

من عشق خانه خط تلفن

رو پشت بوم سرد

زیر آسمون سرخ رنگ

یه لنگه کفش پاشنه بلند

شده زیر سیگاری من

اما برف بدرقه ام میکنه

با یه لنگه کفش زنونه

منتظر بارون بودم امشب

مثل تو نیومد و کوره

آخر منو میسوزونه

این انتظار بی سر و ته

نیستی بگو نیستم

که چاقوی انتظار کنده

وقتی قراره ماه من

به صورتم بتابه باز

من دم در منتظرم

مثل ستاره واسه شب

.

اما بهار از تنم میره

پاییز توو دلم جون میگیره

بازی اونو انتظار

این دل و هی بازی میده

.

منتظر یه قطره نورم

خیره شدم به گوشی انگاری کورم

هم لالمو هم گیجم

دلمو دارم میپیچم

.

اما تا از راه میرسه

نقاب به صورت میزنم

با هم میریم رو کاناپه

انگار منو کوک میکنه

میگه بهم فقط بگو

رسیدی از راه تو تازه

من مرد بارانم

بر تن خیابان میبارم

اما پنهانی و بی صدا

زمانی که شهر خواب است

.

من غم نان مردم دارم

رخت عزای شهر بر تن دارم

رخت عزای که انگار دائمی است

و قصد سوزاندن دارد و نمی سوزد

.

من دل تنگ رقص و شادی شهرم

دل تنگ رهایی پرنده گان بی آسمانم

دل تنگ یک صبح بی آه ام

قصیده، غزل، دو بیتی، نو، سپید .

گرد زخم های بی سنگرم حلقه زدند

تا با موجی از شوق و غم

شعله یادت را کوهی از آتش کنند

و هزار خاطره من دیروز را

زنده کنند و دود

.

قصیده، غزل، دو بیتی، نو، سپید .

همچو شاخه جوان شکسته شده ام

من لانه عشق بودم و دگر هیچ ام

و برگ های امیدم قصد سفر دارند

و من مشتاق کبریت و خواب ابدی ام

ای غم زیبا

غوغا به پا کرده ای

گیجی رفته از دیار من

مستی شده همنشین سایه ام

و چه بخواهی چه نخواهی

نشسته ای به دلم

.

ای غم زیبا

گاه و بی گاه

در خواب و بیداری

سفرهایی خیالی با تو دارم

من با قطاری پر گل

از اقیانوسی ستاره عبور کرده ام

و گیسوی روح بخشت را

که پر مروارید بود بافتم

.

ای غم زیبا

سفرهای خیالی ام

هر چه که بوده و هست

زیبا تر از دیدنت نیست

زندگی مانند چرخش زمین

لذت و غمی تکراری

اما تو تکراری نمیشوی

تو لذتی بی تکراری

.

و ما باید بخوابیم

تا دنیای تکراری بخوابد

و ما باید بخوابیم

تا دنیای دیگری بسازیم

.

اما صدای تو داد میزند

که زیر باران باریده ای

که مرده ای

تا زخم را مرهم کنی

اما صدای تو داد میزند

که امشب شب طلوع دنیا نیست

که امشب شب سوگ واری تکرار است